Holanda: Aardappelsector moet sneller schakelen

Welke trends signaleert u?

"Onze klanten vragen vaker naar biologische grondstoffen en bio-frites. Met het nieuwe ras Sevilla, met een dubbele phytophthora-resistentie, zijn we nu volop aan het testen. De grotere maat gaat naar het schilbedrijf, de kleinere maat in de kleinverpakking. Een andere trend is de toenemende vraag naar verse frites. Zo zijn er Engelse klanten die verse frites in de ’fish and chips’ willen, maar is er ook een keten in Italië geïnteresseerd. Het ras Valencia is een hoofdoogstras en potentiele vervanger van Agria. We testen deze nu in Engeland, Turkije, Egypte en Italië. Hoe gaat de aardappel om met verschillende weertypen en klimaten? Als hij de testen goed doorstaat, kan de teelt worden opgeschaald."

Kweker is een uitstervend beroep

Schaap heeft geen eigen kweekbedrijf. Is dat een gemis?

"We werken met kwekers, maar de kweker is een uitstervend beroep. Dat heeft onze aandacht. Waar moet je op focussen? En moeten we misschien zelf investeren, de samenwerking zoeken of juist stoppen? Hybride rassen zijn al geaccepteerd, maar over een veredelingstechniek als Crispr-Cas is de discussie nog in volle gang. Cisgenese is verder weg. Ik geloof in nieuwe verdelingstechnieken, want om mee te blijven doen, moeten nieuwe rassen sneller ontwikkeld worden. Je moet snel kunnen schakelen; om in te spelen de duurzame hoek, de biologische landbouw of labels als milieukeur. Supermarkten willen eerst 2 phytophthora-resistenties, later moeten het er 3 worden. Eerst alleen in de vasthoudende aardappelen en nu ook in de kruimige. Het wordt onderschat hoe snel dat gaat. De levensduur van rassen wordt korter; we moeten gewoon sneller schakelen."

Hoe zijn de marktverwachtingen voor het huidige verkoopseizoen?

"De overzeese vraag valt niet tegen en ook de prijzen bevinden zich op een acceptabel niveau. Het is echter moeilijk dat de partijen niet klaar zijn. De grond wil er slecht af. Voor exportlanden, met een grondeis, is dat een probleem. Een spannend situatie, want de Fransen en Schotten exporteren volle bak. Zij hebben het probleem met aanhangende grond niet. Dat gaat ons geld kosten. We merken dat de Schotten scherp aanbieden. Waarom? Dat is de vraag, want ze hadden een normale oogst. De Fransen geven hun poters nog niet weg. Ze hebben een mooie kwaliteit en zijn al aan het laden. De Franse telers hadden minder last van herfstregen en kregen alles op tijd binnen. Sommige telers waren 2 weken eerder dan normaal. Dat is niet eerder voorgekomen. De slechte consumptiemarkt is wel een zorg. Zo horen wij berichten van Spanjaarden die overwegen om niet te rooien, om kosten uit te sparen. Die telers kopen geen pootgoed en slaan een jaar over."

Om mee te blijven doen moeten rassen sneller ontwikkeld worden

De pootgoedexport heeft de afgelopen jaren te maken gehad met politieke toestanden in belangrijke exportlanden. Staan ons dit seizoen nog verrassingen te wachten?

"Het schijnt dat Algerije (volumematig een groot exportgebied dat ook A’s opneemt en schurft accepteert) het totale importquotum op 100.000 ton heeft gezet. Hetzelfde volume als waar het vorig jaar uiteindelijk op uitkwam. Ook de voorwaarden zijn hetzelfde gebleven: een maximum percentage A’s, 1 roodschillig ras en een beperkt aantal licentierassen. Er is nu volop vraag naar Spunta, de eerste partijen zijn inmiddels verladen. Exporteurs hopen nu dat de Algerijnen het quotum ophogen naar 120.000 ton. Een andere wijziging is de Letter of Credit, die naar 120% is verhoogd en zijn exporteurs wat voorzichtiger geworden met Egypte. Door een val van de Egyptische pond vorig jaar werden de poters duurder en konden niet alle importeurs de rekening nog betalen."