Polonia: Choroby przechowalnicze pod kontrolą
W czasie długotrwałego przechowywania ziemniaków w profesjonalnych przechowalniach, wilgotność powinna wynosić 90–95%. Temperatura dla sadzeniaków i ziemniaków na cele gorzelnicze to ok. 2–4 st. C, dla ziemniaków jadalnych – 4–6 st. C, a ziemniaków
Głównie dlatego, aby podczas przechowywania utrzymać niską zawartość cukrów redukujących. Wzrost zawartości cukrów w bulwach ziemniaka (w temp. poniżej 6 st. C) powoduje słodki posmak po ugotowaniu a w przetwórstwie spożywczym m.in. pogorszenie barwy produktów.
Nawet 10% lżejsze bulwy
Ubytki naturalne wagi przechowywanych bulw ziemniaka sięgają ok. 10%. Wynikają one z transpiracji i oddychania bulw, na co nie mamy większego wpływu. Jednak przestrzegając zasad przechowywania, możemy wyeliminować lub ograniczyć straty powodowane przez choroby bulw okresu przechowalniczego (zaraza ziemniaka, fomoza, sucha i mokra zgnilizna).
Na rozwój i porażenie miąższu przez zarazę ziemniaka, suchą i mokrą bakteryjną zgniliznę oraz alternariozę podczas przechowywania (straty do 2%) najmniej podatne są: Albina, Alicja, Bard, Cykada, Gloria, Kuba, Lord, Salto, Tokaj, Wawrzyn i Vineta.
Odmiany najbardziej nadające się do długotrwałego przechowywania
Czynnik odmianowy jest niezwykle istotny dla długotrwałego przechowywania ziemniaków z minimalnymi stratami. Z badań prezentowanych w publikacjach IHAR wynika, że do odmian cechujących się najmniejszymi ubytkami naturalnymi z powodu oddychania, nieprzekraczającymi 10% w czasie ich przechowywania przez 6 miesięcy należą m.in.: Albina, Alicja, Aksamitka, Bard, Cykada, Gloria, Jasia, Kuba, Lord, Mors, Salto, Tokaj, Wawrzyn, Wigry, Wiking, Vineta.
Mało intensywnym wzrostem kiełków oraz najdłuższym okresem uśpienia podczas przechowywania charakteryzują się: Albina, Oda, Baszta, Aksamitka. W jednym z badań wykonanych w Jadwisinie średnio ubytki naturalne ziemniaków przechowywanych w temperaturze 3 st. C i 5 st. C były na tym samym poziomie. tj. 6,7–6,8%. Wyższa temperatura przechowywania (8°C) powodowała już istotne zwiększenie ubytków naturalnych (8,7%).
Zaraza ziemniaka
Zaraza ziemniaka poraża zarówno część nadziemną, jak również bulwy. Zainfekowane bulwy mogą gnić na polu, a gdy infekcja nastąpi w końcowym okresie wegetacji, to gnicie będzie miało miejsce w czasie przechowywania. Na powierzchni bulw występują plamy, a na przekroju widoczne są twarde nacieki wnikające w głąb miąższu.
Bulwy chore ulegają też wtórnemu porażeniu przez inne choroby grzybowe i bakteryjne. Zarodniki pływkowe zarazy atakujące bulwy powinniśmy eliminować ostatnimi zabiegami w czasie wegetacji. Ewentualne porażenie bulw ograniczy też zapewnienie właściwych warunków w czasie przechowywania.
Fomoza
Fomoza zwaną też gangreną, jest chorobą kwarantannową i wywołuje ją grzyb z rodzaju Phoma. Objawy choroby są często mylone z objawami suchej zgnilizny. Występowaniu fomozy sprzyjają różnego rodzaju uszkodzenia, skaleczenia i obicia. Na porażonych bulwach tworzą się plamy, o wyraźnie zarysowanych brzegach, w kształcie odciska kciuka. Na porażonej powierzchni brak jest wykwitów grzybni. Na przekroju miąższ ma konsystencję suchą z wyraźnym rozgraniczeniem tkanki chorej od zdrowej.
Niestety, niskie temperatury w okresie przechowywania sprzyjają tej chorobie. Chorobę można ujarzmić wysadzaniem zdrowych sadzeniaków i zbiorem ograniczającym uszkodzenia mechaniczne.
Artykuł podzielony na strony, czytasz 1 z 2 stron.
Fuente: https://www.tygodnik-rolniczy.pl/articles/uprawa/choroby-przechowalnicze-pod-kontrola/