Polonia: Genom stonki zsekwencjonowany

Stonka rozpowszechniła się na całym świecie z taką łatwością, że wielokrotnie przypisywano to celowemu działaniu na przykład "amerykańskich imperialistów". Wydatki na jej zwalczanie są ogromne, a straty - liczone w miliardach dolarów - jeszcze większe.

stonka ziemniaczana, ziemniaki, plantacje ziemniaków, wiorin

Stonka ziemniaczana zagraża plantacjom

Chrząszcza po raz pierwszy zidentyfikowano, jako szkodnika na środkowym zachodzie USA w roku 1859. Wcześniej żerował na miejscowej roślinie – psiance dzióbkowatej (Solanum rostratum), jednak ziemniak (Solanum tuiberosum) okazał się dla niego bardziej atrakcyjny - informuje pismo "Scientific Reports".

Aby lepiej poznać żarłocznego owada, entomolog Sean Schoville z University of Wisconsin-Madison wraz z grupą badaczy zsekwencjonował genom stonki. Naukowców szczególnie interesowały geny odpowiedzialne za niezwykłą łatwość adaptowania się do nowych środowisk i środków owadobójczych.

Analiza genomu ujawniła wiele genów umożliwiających trawienie różnorodnych białek roślinnych i wyjątkowo liczne geny odpowiedzialne za wyczuwanie gorzkich substancji. Te ostatnie prawdopodobnie mają związek z upodobaniem stonki do gorzkich roślin z rodziny psiankowatych.

Jednak ku zaskoczeniu badaczy, pod względem genów warunkujących odporność na insektycydy stonka niewiele się różniła od mniej odpornych kuzynów. Nie znaleziono żadnych nowych genów tego typu. Potwierdziła się natomiast znana już wcześniej wrażliwość chrząszcza na alternatywny system kontroli, znany jako interferencja RNA (w skrócie RNAi).

Kwas rybonukleinowy (RNA) "tłumaczy" instrukcje genetyczne z DNA na białka, a RNAi wykorzystuje specyficzne dla genu nici RNA do zakłócania i degradowania tych wiadomości. W przypadku stonki RNAi może być użyta do zakłócenia działania komórki - działać jak środek owadobójczy.